Vesta goes Polen #Ukraïne aktie deel 3
Doetinchem-13 april 2022- Daar is het dan eindelijk! Het verlossende telefoontje waar we met zijn alle zo lang, vanaf het begin van de Oorlog in Oekraïne, op hebben zitten wachten familie kan weg vanuit het zwaargetroffen gebied rond Cherson/Odessa. Helaas nog niet iedereen maar al wel zus, zwager en 2 van hun klein kinderen! Wat hebben we gehuild, gelachen en toen.... Toen snel weer alles bij elkaar pakken en kijken hoe ze naar "ons" toe kunnen komen.
Er is een oplossing! Wat zit het ons mee! Ruben van BestelRent Terborg stelt een bus ter beschikking vandaag ophalen en morgen direct vertrekken.. maar wie gaat er rijden, zo'n afstand. Maar Vesta Netherlands denkt in oplossingen en ziet geen problemen dus Commercieel Manager Wilma en haar dochter Laura maken zich klaar om samen met directeur Vera (wiens zus en zwager het zijn) een lange reis te maken.Met de paasgedachten in het achterhoofd begint zo een reis van ruim 3000km retour binnen 48u waarvan er ruim 8uur in de file op de autosnelweg, op maar 12km van de Poolse grens, wordt gestaan, veel gelachen maar ook stiltes zijn er en onze gedachten zijn dan bij iedereen die achter moet blijven, de uren verstrijken. Van het donker zien worden op 1 plek op de snelweg en ook weer licht tot aan eindelijk na bijna 24u rijden (non-stop) het eindpunt Warschau wordt gehaald!
2 uurtjes de tijd, eten, douchen, snel slapen en om 17u komt de directeur van Vesta Polska ons vergezellen met de mensen vanuit Oekraïne (want die had hij snachts opgehaald bij het aankomstpunt in Warschau), en weer terug naar "huis". Huis.. wat is het raar woord, met de gedachten dat wij straks weer "thuis" zijn maar deze mensen eigenlijk op een vreemde plek, wat zeker niet (direct) als thuis aanvoelt, aankomen.
Het is stil in de bus.. uren verstrijken.. af en toe een snik en een gesprek vol emotie in het Oekraïns wordt er gevoerd en kilometers schieten onder ons vandaan weer steeds een stukje dichter bij de grens van Polen naar Duitsland. Een snelle stop om te tanken en wat te eten en dan snel weer door! Tot het moment daar is en we de grensovergang passeren van Polen naar Duitsland, een zucht, een golf van opluchting weer een stukje verder weg van alles, maar ook een traan, weer een stukje verder weg van "thuis". We rijden door tot Berlijn daar besluiten we toch maar een nachtrust te gaan pakken.
Na een goede nachtrust rijden we zaterdag 16 april het laaste stuk van Berlijn terug naar Nederland. Na een wat moeilijke start met wat verdriet slaat de sfeer om en wordt het gezelliger..spanning maakt plaats voor wat meer ontspanning. We lachen, muziek staat aan en de laaste uren verstrijk...
We zijn terug in Nederland, hun nieuwe (tijdelijke) thuis. De bagage wat voor een het grootste deel bestaat uit een aantal hele kleine rugzakjes (kinderformaat) en een handtasje worden uit de bus gehaald en wordt afscheidgenomen van de chauffeuse en hun nieuwe leven begint! VANDAAG!
Wow wat een ervaring. Ruim anderhalve maand verder en nog voelt het gek, wat hebben we dit weer geregeld, ruim 100 dagen verder in de Oorlog en nog raakt het mij soms iedere dag. De mensen die daar achter gebleven zijn.. Er gaat geen dag voorbij of er wordt wel even bij stil gestaan.
Motto van Vesta blijf ook hier weer merkbaar en zichtbaar: "WIJ STAAN KLAAR VOOR U en NIETS IS ONS TE GEK!"
was getekend,
Wilma Hagelstein
Commercieel Manager Vesta Netherlands
