Humanitaire hulp deel 2
Toen op donderdag 24 februari de oorlog uitbrakt in Oekraïne zijn we direct in actie modus gesprongen. De eerste truck was zo vol en weg met 2 kanjes van mannen. Maar daar bleef het niet bij. Hulpvragen bleven binnen stromen vanuit het front en andere delen van het land en de hulpgoederen vanuit alle delen in Nederland kwamen ook binnen. Dus hebben we besloten een nieuwe truck samen met Geesink Transport te gaan laden en op weg te sturen. Met chauffeur Aart aan het stuur wat ook weer zorgde voor een mooie samenwerking. Lees hieronder het verhaal van Aart.
Aart verteld: "Direct na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heb ik de leiding van Gesink laten weten dat ik beschikbaar ben voor een hulpgoederentransport richting Oekraïne. Donderdag 31 maart begon het avontuur bij Vesta Netherlands in Doetinchem. Hartelijk verwelkomd door Vera Simon, directeur van Vesta NL en Wilma Hagelstein, medewerkster die naast haar dagelijkse werkzaamheden bij Vesta ook belast is met inzameling van hulpgoederen. Een vluchtige blik in het magazijn en de mededeling dat er nog veel meer gebracht zou worden deed me beseffen dat er nog veel werk aan de winkel was voor ik kon vertrekken naar Polen. Intussen hadden mijn vrouw Hanneke en ik onze contacten binnen resp. de Soroptimistenclub Zutphen, en de Lionsclub Bronckhorst, beiden onderdeel van wereldwijde ngo’s, enthousiast gemaakt die op hun beurt ook nog aan het inzamelen gingen. Zij kwamen vrijdags met vele auto’s vol hulpgoederen rechtstreeks naar Vesta in Doetinchem. Meelevende burgers in onze woonplaats Keijenborg deden er ook nog een schepje bovenop. Ook de contacten van Wilma lieten zich niet onbetuigd. Dinxcenter, Buuls Doetinchem, PvdA Doetinchem en voetbalclub DSV brachten ook busjes en aanhangers vol hulpgoederen. Met veel hulp werden de goederen gesorteerd en gepalletiseerd. Vrijdag middag begon ik samen met Thomas, vriend van Wilma, de trailer te laden en aan het eind van de middag constateerden we dat we al ver over de helft waren en de laatste goederen die zaterdagochtend gebracht zouden worden er met gemak in pasten. Tot ik op zaterdagmorgen verrast werd met de mededeling dat Vitaly 14 ton aardappelen beschikbaar stelde. Zelf af te halen in Terborg. Goede raad was duur, je kunt geen 14 ton achterop laden en we zouden ruimte tekort komen. Dus de trailer gedeeltelijk gelost, er mee naar Terborg gereden, bijna 10 ton aardappelen midden in de trailer geladen, en weer naar Doetinchem. Alle overige hulpgoederen erachter geladen en ook nog bovenop de aardappelen gestapeld en toen was de trailer vol. 18.00 uur op weg naar Zelhem.
Maandagochtend om 5.00 vertrokken. Maximale 10 uren gereden en net over de Poolse grens 9 uren rust genomen. Dinsdagmorgen weer vroeg op pad en Vera ingelicht dat ik verwachtte rond 14.00 uur in Chelm (20 km voor de Oekraïense grens) te arriveren. En gevraagd of ze me die middag nog wilden lossen. Was goed geregeld. Bij aankomst bij Angela transport in Chelm stond een hele ploeg medewerkers klaar om mijn vracht over te laden in een van hun trailers voor doortransport naar Kovel (Oekraïne) en naar een net bevrijde plaats in de Donetsk regio. Foto’s en filmpjes laten zien dat er ook nog een deel van de lading ergens in een treinwagon geladen wordt. Een apart deel van de lading was bestemd voor frontsoldaten en daar heeft een kerkelijke instantie gezorgd voor distributie naar bestemming.
Het belangrijkste deel van de reis zat er op. De planners van Gesink hadden inmiddels een retourlading in Lukow (ongeveer 150 km. naar het noorden) gevonden. In the middle of nowhere een vracht hout voor Enschede geladen en de terugreis kon aanvaard worden. Is net als de heenreis ook vlot verlopen. Het grootste deel van het traject was in een betrekkelijk saai landschap. Gelukkig goede muziek uit een oude top 2000 versie op usb stick meegenomen en dat maakt het al weer vrolijker. In de omgeving van Chelm en Lukow wel wat meer indrukken opgedaan van het Poolse leven. Ik heb mijn opdracht in een professionele sfeer mogen uitvoeren en ben gelukkig niet geconfronteerd met mensen in ellendige omstandigheden. Dat zou alleen maar een akelig gevoel van machteloosheid opleveren waar ik op dat moment toch niets aan kon veranderen. Al met al ben ik blij dat ik op deze manier een steentje mocht bijdragen aan een klein beetje verlichting van de narigheid van al die getroffen Oekraïense mensen.
Vriendelijke groet, Aart Steenbergen."
Wat een topper van een Man! En wat zijn we blij met alle mensen die wat voor ons hebben gedaan!
Hou ons in de gaten wat deel 3 zal ook komen!
